Wyrażanie własnych myśli, opinii, poglądów i uczuć to bardzo ważna umiejętność. Równie istotna jest umiejętność mówienia „nie”, czyli odmawiania innym w niedogodnych dla nas sytuacjach – gdy nie zgadzamy się z poglądami innych, lub nie mamy ochoty na zrobienie czegoś. W psychologii taka postawa nazywana jest asertywnością.
Asertywność sytuuje się gdzieś pomiędzy uległością a agresywnością. Jest ona „subtelnym balansowaniem pomiędzy obroną własnych granic a egoizmem”. Zachowujemy swoją odrębność, nakreślamy wyraźną linię pomiędzy nami a innymi ludźmi. Jednocześnie nie dążymy do narzucania otoczeniu naszego zdania i potrafimy konstruktywnie komunikować się z innymi ludźmi.
Jak nabyć takie umiejętności?
Przede wszystkim – wiara w siebie.
Pewność siebie to podstawa do asertywnych zachowań. Warto dokładnie rozważyć, czy konkretny, prezentowany przez nas pogląd, jest dla nas ważny i czy na pewno uważamy go za słuszny. Jeśli tak, dobrze jest postawić się w takiej sytuacji. Poczucie większego szacunku do własnej osoby, gdy powiemy w danej chwili „nie”, jest dowodem na to, że takie zachowanie było przez nas pożądane.
Łatwiej jest nam odmawiać, kiedy wierzymy w siebie. Można sobie to przećwiczyć, na przykład wypunktowując swoje zalety, mocne strony, osiągnięcia, a także pozytywne opinie ze strony innych, na nasz temat.
„Tak” to także asertywność.
Asertywność najczęściej jest kojarzona po prostu z odmawianiem. Jest to jednak znaczne zawężenie tego pojęcia. Oprócz odrzucania tego, co uznajemy za nieodpowiednie dla siebie, warto umieć także przyjmować.
Kiedy potrafimy wykonywać zadania samodzielnie, jak i z czyjąś pomocą, gdy potrafimy przyjmować zarówno pochwały i krytykę, oznacza to, iż asertywne zachowanie jest naszą umiejętnością. Ma to również związek z samooceną. Jeśli jest ona zbyt niska nie uwierzymy w szczerość komplementu a każda krytyka będzie nas obrażać, zamiast budować.
Asertywność a krytyka
Jak już zostało wyżej napisane, umiejętność przyjmowania krytyki jest także jedną z cech człowieka asertywnego. Wiąże się to z aktywnym przepracowaniem tego, co usłyszeliśmy. Krytyka może być słuszna. Warto wtedy ją przyjąć i wykorzystać dla siebie. Jednakże nie zawsze tak jest. Zdarza się, iż jesteśmy krytykowani niesprawiedliwie. W takim wypadku dobrze jest jak najklarowniej przeciwstawić krytyce swoje własne zdanie.
Istotną częścią asertywności jest konstruktywna krytyka. Chodzi nie tylko o jej przyjmowanie, ale także celne wyrażanie. Jeśli w jasny sposób wypowiadamy swoje myśli, bez generalizacji, wskazując na fakty, konkretne zachowanie i emocje – krytykujemy konstruktywnie. Również podanie alternatywnych rozwiązań pod rozwagę obu stron, pomaga rozwiązywać konflikty bez szkody dla biorących w nich udział osób.
Kierowanie swoim życiem wśród innych ludzi
Asertywność jest bardzo ważnym aspektem naszego życia. Dobrze jest jednak w tym wszystkim pamiętać o innych osobach. Nic się nie stanie jeśli czasami pójdziemy na kompromis, na rzecz pomocy komuś bliskiemu, lub polepszania swoich relacji z drugą osobą. Niewielkie wyrzeczenia, które nie wpływają na nasze poczucie wartości i jednocześnie polepszają jakość naszego współżycia z otoczeniem, są jak najbardziej w porządku.
Prawa asertywnego człowieka:
Jak mówić „nie”?